Ervaringsdeskundigheid: loon naar werken

We zijn het er allemaal over eens: we maken te weinig gebruik van de eigen kracht en deskundigheid van mensen met een beperking. Dit heeft volgens het Sociaal en Cultureel Planbureau te maken met onvoldoende besef van de mogelijkheden tot inzet van deze mensen en van de maatschappelijke meerwaarde die hun inzet materieel en immaterieel kan hebben voor de hele maatschappij.

Hoe kunnen we dit realiseren? Bijvoorbeeld door mensen met een beperking op alle niveaus te betrekken bij besluitvorming, zoals bij eigen woningen en in de wijk, in de voorbereiding van wet- en regelgeving, in de praktische uitwerking van beleid, etc. En door aan mensen met een beperking voorlichting te geven over mogelijkheden om misstanden aan de kaak te stellen, bijvoorbeeld in de publieke ruimte.

Daarnaast betekent het dat ervaringsdeskundigheid in het algemeen vaker en eerder ingezet dient te worden. En ook betaald moet worden: ‘Als je ervaringsdeskundigheid inbrengt, dan levert dat de overheid of een organisatie ook iets op. En daar mag iets tegenover staan. Als jij een accountant inhuurt voor advies kost dat ook geld. Het wordt tijd dat ervaringsdeskundigheid op waarde wordt geschat.’, aldus voormalig officieuze minister voor Gehandicaptenzaken Rick Brink.

Hij slaat hiermee de spijker op z’n kop. Loon naar werken. Dus: gemeenten die voor de deskundigheidsbevordering van hun Wmo-ambtenaren een ervaringsdeskundige inhuren. Of een vervoersbedrijf dat iemand betaald een dag laat meelopen om erachter te komen hoe het de toegankelijkheid voor mensen met een beperking kan vergroten.

Misschien kan de LFB, de landelijke belangenorganisatie dóór en vóór mensen met een verstandelijke beperking, hier een regeling voor ontwerpen?